Kitap Fuarları

Yayınevleri -iyilerini tenzih ederim- yayımladıkları kitapları satmak için, yazarları figüran niyetine plastik bir sandalyeye oturtuyor ve meydana gelecek manzarayı uzaktan seyre koyuluyor.

Geçen sene ben de İstanbul'da, TÜYAP, böyle bir faaliyete iştirak ettim ama ettiğime edeceğime bin pişman oldum.

Konu mankeni olmak bayağı zor bir meseleymiş. İlk tecrübem olduğu için bir şey anlayamamıştım. Şimdi bakıyorum da hakikaten epey zorlanmıştım.

Hammaliye işini yazara ve şaire yaptırıp, parayı ise kendi hanelerine yazan bir oluşum, müspet manada bir iş yapıyor sayılamaz. Fikir işçisini maddi ve manevi olarak zerre kadar önemsemeyen bir sektör, hiçbir topluma katma değer sunamaz.

Yazar ve şair bir figüran değildir nihayetinde. Maalesef bizim gibi Orta Doğu toplumları, yazana ve çizene asla saygı duymuyor. Gerektiği şekilde değer atfetmiyor, kıymet vermiyor, vereceğe de benzemiyor.

Yazar, yazacağı ne ise yazar ve halka sunar. Şair şiirini söyler, cemiyete arz eder. Bu fikir işçiliğini pazarlayacak olanın da yayınevleri olması elzemdir. Ancak çoğu yayınevi, yazarı ve şairi sömürmek için elinden ne geliyorsa, eksik olmasınlar! sonuna kadar yapıyorlar.

Bir kitabın pazarlanması ayrı bir meşgale olması gerekmektedir. O iş yayınevinin uhdesinde gerçekleştirilmesi gereken çok mühim bir hadisedir. Yazar ve şair bir pazarlamacı değil ki piyasada arz-ı endam etsin.

Yazara ve şaire bir kıymet vereceksen eğer, yayınevi olarak gerekli reklamı yaparsın ve ona göre bir takvim çerçevesinde etkinliklerini gerçekleştirirsin.

Ama bizim memleketimizde böyle bir olay nadirattan. Büyük yazar! Büyük şair! isen, bakış zaviyesi hemencecik ânında değişiyor.

Batı neden bizden ileride, neden bize fark atıyor, neden biz onlara muhtacız, ilmi seviye ve bilim çalışmaları onlarda neden yüksek; varın siz izah edin bunun sebeplerini.

Bizim topraklarda fikir sahibi olmak ve bunu da izhar etmek, açığa vurmak oldukça tehlikeli ama bir kadar da kıymetsizdir vesselam.